Okoczia (roz)gromi rywali w Pucharze Interkontynentalnym!

Tak, tak! Okoczia idzie jak burza! Co prawda, wyniki jeszcze na to nie wskazują, bo podobnież jakieś bramki tracimy, ale faktem jest, że piłkarze Okoczii poczynili ostatnio niewiarygodne postępy!

Spójrzmy na przykład na takiego Leniwego Kota. Znany w mikroświatowym światku piłkarskim jako Maxi Diogo bramkarz, jeszcze dwa tygodnie temu zajmował się w wiosce wyplataniem koszy do noszenia ryb! A dziś? Kilka dni tłumaczenia zasad, oswajania się z tymi dwoma tyczkami, co to tak daleko od siebie stoją, i już Leniwy Kocur (tak go pieszczotliwie określają koledzy), potrafi bezbłędnie odprowadzać piłkę wzrokiem.

Jeden przykład to za mało? A Chytra Szarańcza, zwany inaczej Deco? Ten Szoszoin znany był z kolei w plemieniu też jako Lepka Ręka, gdyż miał takiego pecha, że zapominał oddawać przedmioty pożyczone od współplemieńców, co wiele problemów mu przysporzyło. Prawda, ciężko było go przekonać, iż skóra z piłki nie nadaje się do przehandlowania, lecz w końcu zrozumiał siłę argumentów i teraz ze zwinnością najwyższej klasy napastników drybluje po murawach v-świata.

Gdyby jeszcze jakiś v-światowy trener miał wątpliwości co do potencjału jakim dysponuje Okoczia, to niechaj baczy na Szoszoinów, którzy dopingują swoją drużynę. Trzeba bowiem wiedzieć, że łączy ich silna więź z graczami, którzy nie rzadko pochodzą z ich rodzin. Zdarza się więc, że w nerwowej atmosferze spotkania, któryś z nas wypuści strzałę czy dwie w kierunku wrogiego zawodnika, dopuszczającego się przewinienia na Szoszoinie. Bywa, i to częściej nawet, że słaba czerwonoskóra głowa nie wytrzyma kilku Bizonów (lokalny napój na bazie chmielu), i runie na płytę boiska z pobliskiego drzewa, przerywając w ten sposób kluczową akcję przeciwnika.

Weź więc pod uwagę powyższy tekst drogi trenerze bladej drużyny i wiedz, że Okoczia tanio swojej skóry nie sprzeda (ba! nawet i bizona skóry tanio się u nas nie sprzedaje!).